Honderd IPA’s en een verdwaalde Kölsch

De afgelopen 4 weken was ik overwegend aan het genieten van mijn vakantie in de Verenigde Staten. Door een niet nader te noemen pandemie was het inmiddels een lang gekoesterde vakantieperiode. Behalve dat we met mijn gezin een geweldige roadtrip zouden maken, kon ik me ook laven aan de enorme hoeveelheden soorten bier die op mijn pad zouden komen.

Bier is alom vertegenwoordigd in de VS. Waar men in Nederland zich vooral tegoed doet aan pilseners van de grote brouwerijen, zie je in de VS heel veel ‘Light bier’. Denk bij dit bier qua smaak aan een half-om-half blend van water en grootgrutterspils. Een soort hard-selzer met subtiel pils aroma. Op zich dan ook niet zo gek dat ook hard-selzer, een licht-alcoholische drank bestaande uit bruiswater, neutrale alcohol en aroma’s, ook mateloos populair is in het land van de hamburger. Zelf ben ik van de meer uitbundige smaken en dus kreeg mijn Bud-Light als snel de titel ‘plantenbier’.

IPA overload

Een aantal jaren geleden waaide de IPA trend over de grote plas naar Nederland. Een trend die vandaag de dag nog altijd stand houdt. Zo ook in de States. Overal waar je komt, in supermarkten, liquor shops en in drogisterijen (jawel!) het zijn IPA’s die de hoofdmoot voeren. Voor ander bier dan de overdosis hoppig- en bitterheid moet je naar een speciaalbier café of bottle shop waarbij het café dan meestal onderdeel is van een ‘brasserie’ of ‘brewpub’. Ook hier zal het gros van het aanbod uit IPA’s bestaan, maar de kans is veel groter dat je daadwerkelijk iets anders kunt kopen en drinken. De brewpubs bieden vaak één sour en wat basic ales. Allemaal prima te drinken, maar na drie pubs en evenveel blueberry sours heb je dat ook wel gezien. Hier en daar trof ik een verdwaalde Gose aan en ook de Kölsch, die eigenlijk alleen uit Keulen en omgeving kan komen, was vreemd genoeg regelmatig vertegenwoordigd.

Als het aan het weer lag, was een blond en fris bier eigenlijk wel een goede keuze. De temperatuur lag gemiddeld op zo’n 33 graden Celsius. Het feit dat donker bier dan ook bijna niet te krijgen was is dan toch wel aardig te verklaren. Natuurlijk waren er uitzonderingen. Zoals bij de Iron Hill brewery in Philadelphia waar ik een proeverij kon doen van 10 verschillende bieren. Volgens het bedienend personeel wordt je in de VS in het najaar overspoeld te worden met pumpkin ales.

Blik en geen glas

Dat de VS voorloopt in het gebruik van blik wist ik, maar dat ook iedereen uit een flesje of blikje staat te lurken, dat had ik toch niet verwacht. Als je dan om een glas vraagt, krijg je vaak een inmaakpotje; een soort jampot waar je lippen het schroefdraad bij elke slok toucheren.

Tussen al het hopgeweld vond ik nog wel een prima Scotch Ale en ook kon ik mij wagen aan een Milk Stout. Die laatste sloeg ik toch maar over; het kwik tikte bijna de 40 graden aan. Ik ben ook maar een mens.